Rasûlullahın vefatı Bilâlin ruhunda derin yaralar açmıştı. Baktığı her yer, dağ taş Onu hatırlatıyordu. Artık kendinde Medinede kalacak gücü bulamıyordu. Hz. Ebu Bekirin bütün ısrarlarına rağmen oradan ayrılıp Şama gitti.
İki yıl sonra gördüğü bir rüya Bilâli yine Medineye sevkedecekti. Rasûlullah ona uyku âleminde Beni ziyaret etmeyecek misin? demişti. Uyanır uyanmaz yola çıkmaya hazırlandı.
Medinede Ravza-i mutahharanın yanında Hz. Peygamber ile geçirdiği günleri düşünerek gözyaşları akıtıyordu. Kendisini Hz. Hasan ile Hüseyin gördü. Hâtıraları daha bir tazelendi. Fecir vakti ondan ezan okumasını rica ettiler. Medinede Rasûlullahtan sonra hiç ezan okumamıştı. Rasûlullahın Kalk Bilâl, ezan oku emrini almaya öylesine alışmıştı ki, ondan sonra ezan okumaya yüreği dayanamıyordu.
Son olarak Medinede ezan okumaya karar verdi. Sabah ezanı için Mescidin damına çıktı. Etrafa bakındı. Gördükleri ,yine o günleri bütün canlılığıyla gözünün önüne getirdi. Onun tekbirlerini duyan Medineliler yerlerinden fırlamış, ezanı dinlemeye başlamışlardı. Dağ taş âdeta Rasûlullahın hasretiyle tutuşmuştu. Birinci şehadetten sonra, insanlar kadın erkek, genç ihtiyar, Rasûlullah mı geldi? diyerek hasretle sokaklara dökülmüşlerdi.