Her gündoğumunda düzensiz bir düzen içinde rafları yer değiştiren büyük, canlı
bir kütüphanede geceden bırakılan ve meşe ağacı kokan aynı kalın kitabı
bulmaya çalışan bir okur ya da her günbatımı uğranılan sabit bir mekâna önceki
güne ait tüm izleri silerek yeni, sınırsız ve sonsuz bir maceraya atılan bir düş
yolcusu gözüyle bakmaya başlayan Sefa Karagöz çalıştığı radyo istasyonundan
ayrılıp bir melankoliğin zamansızlığı, kararsızlığı içinde şehrin sokaklarında özgür
bir Çingene misali dolaşmaya başladı.