Yunus Emre, dünyaya bir pencereden bakıp gitmişti; Aşık Veysel, iki kapılı bir handa yürümüştü gündüz gece demeden o karanlığa bürünmüş dünyasında. Herkes bir şekilde gelip geçiyor bu yalan dünyanın çarkları arasından, kendince bir şeyler geride bırakarak. Kiminden geriye bir isim, kiminden de solmaya yüz tutmuş bir ucu yırtık fotoğraf kalır. Sadece kendi coğrafyalarında bilinen ama yaşadıklarının her dilde karşılığı olan duyguların, acıların, sevinçlerin sahiplerini bulacaksınız buradaki yolculukta.