Melâli anlamayan bir nesle aşina olmayan Servet-i
Fünun şairleri, kapalı mekânlara meftundurlar. Tevfîk
Fikret'in bütün ıstıraplarına şahit olan Âşiyân'ı nasıl
onun hüzne meyyal mizacını yansıtıyorsa Hüseyin
Suad'ın Lâne-i Melâl'i de onun hasret dolu
yaşamının bir yansımasıdır. Yuvasına sığınmış bir
kuş gibi acı ve ıstırap nağmeleriyle inleyen şair
ayrılığın ve yalnızlığın etkisiyle şiirler terennüm
etmektedir. Yayımlanmış ilk kitabı olması hasebiyle
Hüseyin Suad'ın gençlik duygularını yansıtan bu
şiirlerde aşk ve ayrılık teması, Suriye ve Fransa'da
yazdığı şiirlerde de değişmemiştir. Şark
medeniyetinde mesut bir hayatın mekânı olarak ev,
aşkın da yaşandığı yerdir. Hüseyin Suad'ın mutlu
yaşam mekânı da diğer Servet-i Fünun
sanatçılarının evi gibi lâne-i garâm olması
gerekirken Lâne-i Melâle dönüşmüştür. Dört
bölümden oluşan bu kitaptaki şiirler -Pont-Aven
Şiirleri hariç- işte bu hüzün yuvasından işitilen kederli
nağmeleri içermektedir.