Gottfried Keller'in (1819-1890) Die Leute von Seldwyla adlı Novelle dizisinin en ünlüsü olan Köydeki Romeo ile Jülyet, Shakespeare´in bilinen oyunundaki sevgi ve ölümle benzerlik gösterir. Ancak burada söz konusu olan soylu aileler ve onların çocukları değil, Seldwyla'nın hayali bir köyündeki çiftçiler ve onların çocuklarıdır. Eser düşündürücü ve W. Benjamin'in de dediği gibi geçici değil, zamanüstü bir karaktere sahiptir. Davranışlar, temel duygular, tutkular ve dürtüler, günümüz insanındakinden farklı değildir, İsviçre özelinde evrensellik yansıtılmıştır. Tarihsel ve güncel düşünce biçimleriyle, davranışların harcında oluşan aşkın burjuvalaşma sürecindeki açmazı gerçekçi bir üslup içinde işlenmiştir. Köydeki Romeo ile Jülyet'te ayrıntıya inen, sevimli, ince betimlemelerin arkasından temel güçler ortaya çıkıyor ve neredeyse farkında olmadan ve istemeden insanı kavrayarak sarsıyor. Aşık çiftin, düşman babalarla, geleneklerin arasına sıkışan trajik yazgısı çaresizlik gibi görünüyor; babaların hırsın şeytani açmazına sürüklenişleri ve kendileriyle birlikte ailelerini de mahvetmeleri, hırs ve tamahın sonu budur dedirtiyor. Önlenemez çöküşün karşısında saf ve temiz çocukların aşkı bir gonca gibi açıyor. Yazar aşk ile ölümün birbirine bağlı, kırılmaz zincirini psikolojik ve sembolik öğelerle de destekliyor.