İsmail, sınavlardan, arkadaşsızlıktan, yalnızlıktan, anlaşılamamaktan artık sıkılmış ve yorulmuştur. Oysa annesi ve babası çocukluklarında mahallede arkadaşlarıyla oynayabiliyormuş. Ama şimdi çocukları apartmanda oturan yaşıtlarını bile tanımıyormuş, çünkü ebeveynler de birbirlerini tanımıyorlarmış. Birbirlerini bir tanısalar, belki de çocuklar hiç sıkılmayacaklar sorunlarını birlikte aşabileceklermiş. İsmail bu sorunu çözmek için bir yolculuğa çıkar. Uzayda bir gezegene gider. Burası tüm çocukların kendilerini yaşayabildikleri bir yermiş.

O gezegenin dünyamız olması ne güzel olurdu?