Ben hayatla konuşurum, çokluk deniz kıyısında olur bu, deniz çocuğuyum ondan. Yalın halimde. Yıllar hızla geçip gider takvimde ve zihinde. Geçmiş kendinden taşırarak kendini şimdiki zamana varır. Ağaçları, kuşları,, devrimcileri, sanatları tuhaf buldum ben. Onları arkadaşlarıma anlatabilmek için ateşi, mikayı, camı, bazı dağları, gönlümdeki yorgunluğu inceledim. Bu yüzden işte zalim bir farkındalıkla enteresan ve mavi şiirler yazdım. Sen oku onları beni bana anlat diye.
Ey kesif vadilerimin ilk yolcusu şimdi sen, o ve öteki- kainata saçılıyorsunuz. Bense Güney Atlantik´te varlığımın kaybolmuş mevsimlerinde sonsuzca bekleyeceğim. Teşrinlerde, Kânunlarda sessizce...

Önemli olan ise hiç varolmamış bulunmaktır.