Sözcüklerin ayrı bir oyun dünyası vardır. Yazıdan sözden ayrı, somutla soyutla hem iç içe hem de bunlardan kopmuş bir dünya... Bu yeni dil, yeni sözcüklerle de kurulmuş olsa, kullanıldığı için özelliklerini zamanla yitirecek; başka bir biçime ve anlama bürünecektir. Bir pamuk tarlasını güzelleştiren pamuk kozası, işlenip bir yarayı kapatmak için kullanıldığında güzellik değil, yara önemlidir. Bu değişme, yeni şiirlerle sürer gider. Sözcüklerin egemenliklerini yalın, tekil güzelliklerini ellerinden almak mıdır şairin tek kaygısı? Bunun için mi bir araya gelir yüzlerce sözcük şiirde? Unutuştan ve ayrılıştan uzaktır şiir. İletkendir. Sözcüklerin doğasından alır bu gücünü. Anlam için gereklidir bu. Şiir de bu yüzden yazılır. Söylensin ve unutulmasın diye.